Rejestry medyczne to zbiory danych w postaci ewidencji, list spisów albo innych zbiorów, które muszą być katalogowane zgodnie z obowiązującymi przepisami. Co dokładnie o ich tworzeniu mówi prawo oraz jak wygląda ich katalogowanie współcześnie?

 

Rejestry medyczne w zgodzie z przepisami

Tworzenie rejestrów medycznych to zadanie wymagające znajomości ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia, która dokładnie wskazuje, jak powinien przebiegać ten proces. Istotne jest przede wszystkim to, że zadanie tworzenia oraz zlecenia należy do Ministra Zdrowia, podobnie jak proces ich likwidowania. Minister Zdrowia w istocie jest również administratorem tychże danych.

 

Rejestry medyczne w świecie cyfrowym

Obecnie zaawansowane rejestry medyczne mogą być realizowane również za pomocą cyfrowych narzędzi. Jednym z nich jest oprogramowanie o nazwie eCRF.biz™, które zostało opracowane przez Centrum Badawczo-Rozwojowe Biostat®. Jest to zintegrowana platforma do przeprowadzania badań, dzięki której można zbierać, przetwarzać oraz analizować dane.

Co istotne, platforma ta jest efektem wielu lat doświadczenia oraz współpracy z praktykami w zakresie gromadzenia danych na potrzeby rejestrów medycznych i badań, dlatego też jest ona skutecznym rozwiązaniem w tym zakresie.

 

Jakie są zalety cyfrowych rejestrów medycznych?

Cyfrowe rejestry medyczne takie jak eCRF.biz™ to szereg praktycznych zalet. Jedną z nich jest duża funkcjonalność, która przekłada się na łatwość kontrolowania zarówno poprawności, jak i kompletności wprowadzanych wpisów, ale również ich śledzenia.

Do tych ostatnich służy narzędzie o nazwie Audit trail, które jest zgodne z wytycznymi FDA oraz pozwala w sposób precyzyjny odtworzyć, jaki przebieg miało zdarzenie i jakie działania w związku z konkretnymi danymi zostały podjęte. Moduł ten zawiera również dane o autorze zmiany, jej dacie, a także poprzedniej wartości wpisu.

Kolejną zaletą rejestrów medycznych takich jak eCRF.biz™ jest łatwość ich użytkowania, która wynika przede wszystkim z intuicyjności działania tego narzędzia. Wszystko dzięki temu, że zostało ono opracowane zgodnie z sugestiami i potrzebami praktyków, których wygoda pracy była głównym zamierzeniem jeśli chodzi o to narzędzie.

Warto wspomnieć również o bezpieczeństwie i ono także gwarantowane jest przy tego typu rejestrach medycznych. Ochrona ta gwarantowana jest dzięki takim rozwiązaniom jak:

 

• dostęp tylko dzięki połączeniom szyfrowanym,
• codzienne tworzenie kopii zapasowych systemu do zewnętrznych serwerów,
• rejestrowanie wszystkich osób mających dostęp do rejestrów medycznych,
• stosowanie fizycznych zabezpieczeń serwerów,
• stosowanie logicznych zabezpieczeń.

 

Jak doskonale widać rejestry medyczne są dziś na tyle dopracowane, że można w sposób wygodny gromadzić dzięki nim dane, które są dodatkowo chronione przez zaawansowane systemy informatyczne. Dokładnie tak wygląda to w przypadku oprogramowania o nazwie eCRF.biz™, które jest pionierskie jeśli chodzi o wiele zastosowanych w nim rozwiązań mających znacznie ułatwiać badaczom pracę.

 

O sukcesie systemu gromadzenia danych – o skutecznym sposobie zbierania informacji i rozporządzania nimi, czyli o tym czy są czytelne i zrozumiałe dla innych systemów – decyduje standaryzacja. A co oprócz niej? Przyjrzyjmy się ważniejszym aspektom interoperacyjności rejestrów medycznych.

 

Rejestry medyczne – definicje i główne rozróżnienia.

Definicji rejestrów medycznych istnieje niewątpliwie kilka. Po pierwsze można je rozumieć jako zbiory informacji magazynujące dane kliniczne w powiązaniu z konkretnym pacjentem i rozpostartą nad nim opieką medyczną. Po drugie, w ujęciu znacznie szerszym, rejestry medyczne stanowią grupy i zestawy danych demograficznych i zdrowotnych, a powodem, dla którego są one prowadzone, jest publiczne dobro, czego dowód stanowią przykłady tych krajów, w których rejestrów medycznych znajduje się najwięcej.

 

Rejestry medyczne służą bezpieczeństwu pacjentów, o czym świadczy ich wieloaspektowa przydatność. Przydają się do celów epidemiologicznych, usprawniając monitoring zachorowalności czy umieralności na dominujące w społecznościach choroby. Pozwalają pozyskiwać i archiwizować informacje, dzięki którym można przewidywać nadchodzące zapotrzebowanie na medykamenty i świadczenia zdrowotne. Pomagają porównywać skuteczność rozmaitych terapii. Nie do przecenienia jest też ich rola w sferze naukowo-badawczej – rejestry medyczne stanowią idealne uzupełnienie badań klinicznych i laboratoryjnych, w których zakres otrzymanych eksperymentalnie danych jest zbyt mały, by móc za ich pomocą scharakteryzować całość analizowanego zjawiska (na przykład poznać wszystkie korzyści i skutki uboczne wynikające z oddziaływania testowanego leku).

 

System Informacji Medycznej istniejący w Polsce od roku 2011, kiedy to na mocy Ustawy o ochronie zdrowia wprowadzono do obszaru opieki zdrowotnej pierwsze skodyfikowane bazy danych, łączy następujące typy rejestrów medycznych:

• pierwotne referencyjne rejestry medyczne ochrony zdrowia (centralny rejestr lekarzy, pielęgniarek i położnych, farmaceutów czy zawodów medycznych),
• wtórne referencyjne rejestry medyczne (np. centralny wykaz usługodawców i usługobiorców),
• klasyfikacyjne rejestry medyczne (np. ICD-10, czyli Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych, Międzynarodowa Klasyfikacja Procedur Medycznych czy Klasyfikacja Badań Laboratoryjnych).

 

Standaryzacja i interoperacyjność REJESTRÓW MEDYCZNYCH – platforma P2.

Jednolitość technik gromadzenia danych i sposobów ich zapisywania pozwoliła na szybką i sprawną komunikację w obrębie poszczególnych rejestrów medycznych. Do celów komunikacyjnych, a także po to, by ustandaryzować informacje, stworzono specjalistyczne narzędzie w postaci Platformy Udostępniania On-Line Usług i Zasobów Cyfrowych Rejestrów Medycznych (P2). Pozwoliło ono zniwelować niespójność danych, eliminując błędy wynikające z różnych sposobów ich rejestracji. Umożliwiło korzystną współpracę wertykalną i horyzontalną – z rejestrami referencyjnymi oraz pomiędzy poszczególnymi rejestrami medycznymi równorzędnych placówek leczniczych. Zapobiegło redundancji danych, czyli niekorzystnemu nadmiarowi informacji wynikającemu z nadmiernego ich powielania. Doprecyzowało standardy, normy i procedury, czyli usprawniło narzędzia i techniki pozyskiwania wiedzy, a przede wszystkim uporządkowało standardy komunikacyjne.